Enguriñada na esquina do cuarto, tremendo como un biorto, agarrando a cabeza cas mans, como tantas outras veces; pensou de novo que aquela sería a derradeira vez, que nunca máis voltaría a ser humillada nin espida sen o seu consentimiento pero de súpeto abriuse a porta:

-Tes outro cliente!

E mentras se desdibuxaba para convertirse  nunha boneca de trapo, susurraba desde o seu último anaco de alma sana: “dime que me queres” e unha bágoa esvarou por as súas meixelas.