Ensíname…

Ensíname a quererte, a curar o meu corazón cuando pronuncias tales vocabúlos: monótonos, indiscretos.

Podo aprender baixo o paraugas do teu terso espírito. Podo mergullar ata o derradeiro poro da miña pel na túa vitalidade arrolladora e, afogar con tan voraz veleno a este  paradoxo adolescente.
Pero, Cómo facelo sen rachar, sen romper a túa alma e a miña  nun escuro abismo?
Ensíname. Só ensíname e dime que me queres.