Esperaban o autobús das cinco e media. Os minutos pasaban lentamente. Ollábanse cada pouco e, por fin, un deles decidiuse a falar.
– Oes! cómo te chamas?
– Fran… e ti?
– Eeu… Marco. E a onde vas?
– Ao parque do Axóuxere, a debuxar.
– Eu tamén vou alí pero… non sei debuxar.
– Se queres podes vir comigo.
– Vale!
Ao chegar sentaron nun banco. O sol quentaba as súas costas mentres debuxaban a xente que pasaba.
Nun momento todo parou. Marco e Fran miráronse fixamente e déronse un bico.
– Quérote – E fíxose o silencio.