Cada mañá percorría o mesmo camiño pero aquel día decidiu dar a volta pola viña do avó.

Facía anos que non pasaba por alí pero por un intre picoulle a morriña.

Tentou seguir polo regueiro da fonte ata o castiñeiro pero os toxos non lle deixaron. Noutrora estaría limpo pero a xente xa non cuidaba das fincas.

Torceu entón polo camiño da Valdemoura a carón do cruceiro de San Campio.

Deu uns cantos pasos e topouse cá Poza do Santo. De nena adoitaba beber dela pero xa non confiaba na súa pureza. Agachouse pra se refrescar a faciana pero o abrir os ollos, quedou fixa mirando o seu reflexo distorsionado na auga. Algo non ía ben. O corpo escorregábase coma unha lamprea pola roupa e a face cada vez estaba máis preto da poza. Tremelaba coma unha vara verde. Quitou o pano da cabeza e sentiu o frío.