MEDO

Teño medo.

Mírome no espello e vexo unha persoa enferma. Paso a miña man pola cabeza calva

e penso:

Teño medo.

Levo un ano de quimio; todo ía ben, pero torceuse. Cada día atópome peor e só

penso:

Teño medo.

Cando o médico me di que o cancro se volveu terminal, penso:

Teño medo.

Teño medo da morte, da inexistencia.

Pero saio do hospital, vou cos meus amigos, coa miña familia e, como persoa que

son, penso:

Teño esperanza.