Todos teñen medo. Todos escapan do podre, do morto, do desagradable.
Todos foxen daquelo que cheira mal.
Todos berran ante a pel verde, ante o sangue, ante o corpo esmagado.
Todos.
Sen excepción.
Temen a morte. Asustalles a noite, as sombras. O camiñar por un bosque con lúa chea, co cruxir das follas secas baixo seus pés.
O pasear por unha rúa baleira dun pobo abandoado, dunha cidade pantasma.
O entrar de noite nun cemiterio, e o despertar dun morto vivente…
Todos.
Todos, todos temen.
Todos…
Pero ninguén nunca pregúntase a que lle teme el.
Ninguén ponse na pel dun zombi.
É demasiado verde.
Ninguén…